Հայերեն թարգմանությունը՝ ներքեւում
An old American officer, in charge of training Marines going to wage war somewhere, recounted in Newsweek something interesting about his own experience: “I used to do this job in the 70s, during the war in Vietnam. In those years it took six months to train a young person to be prepared to kill a human being. Now I am doing the same job in Iraq, but things have changed. The young men come here already trained. They come here ready to kill.”
What has befallen the first post-alphabetic generation, those whom have learn more words from a machine than from their mothers (those whom some call post-human generation)?
***
Մի հին ամերիկացի սպա, ով մարզում է պատերազմ գնացող զինվորներին, իր փորձից հետաքրքիր բան է պատմել Newsweek-ին. «Ես այս գործին եմ եղել 1970-ականներից, Վիետնամի պատերազմի ժամանակ: Այն տարիներին վեց ամիս էր պահանջվում՝ երիտասարդին վարժեցնելու, որ պատրաստ լինի մարդ սպանելու: Հիմա ես նույն գործն եմ անում Իրաքում, բայց շատ բան է փոխվել: Ջահելները գալիս են արդեն վարժված: Նրանք գալիս են՝ արդեն պատրաստ սպանելու»:
Ի՞նչ է պատահել առաջին հետ-այբբենական սերնդին, նրանց ովքեր ավելի շատ բառեր են սովորել մեքենայից, քան իրենց մորից: (Նրանց, ում ոմանք կոչում են հետ-մարդկային սերունդ)
Franco Berardi (2009). Precarious Rhapsody.
Ֆրանկո Բերարդի (2009). «Անապահով ռապսոդիա»
Իսկ ի՞նչ անենք, եթե ուզում ենք բաժանորդագրվել ձեր բլոգին։
Ես էլ չգիտեմ, իսկ ո՞նց են սովորաբար բաժանորդագրվում 🙂 Ոգեւորում եք, որ շարունակեմ բլոգը փարմացնել, շնորհակալություն 🙂
Ես ձևը գտա և բաժանորդագրվել եմ։ Շնորհակալություն։